Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Το αμφιθέατρο ήταν κατάμεστο. Όχι μόνο από νεαρούς φοιτητές και φοιτήτριες αλλά και από ανθρώπους κάθε ηλικίας που είχαν έρθει για ν' ακούσουν τη διάλεξη του διάσημου καθηγητή. Εκατοντάδες πρόσωπα τον παρακολουθούσαν με προσήλωση, με μάτια γεμάτα θαυμασμό. 'Όπως και ήταν το σωστό εξάλλου, εφόσον ο συγκεκριμένος ακαδημαϊκός ήταν αυθεντία στον τομέα του και, κατά κάποιο τρόπο, ο λόγος του ήταν νόμος, όχι μόνο στην ακαδημαϊκή, αλλά και στην ευρύτερη επιστημονική κοινότητα.

Όση ώρα μιλούσε, η σιωπή ήταν τόσο βαθιά που και καρφίτσα να έπεφτε, θα ακουγόταν σαν πυροβολισμός. Η φωνή του, ενισχυμένη από το μικρόφωνο που στεκόταν μπροστά του, πάνω στο σ' ένα κομψό Βήμα, από ανοιχτόχρωμο ξύλο, ταξίδευε μέσα στην αίθουσα ήρεμη και φορτωμένη με αυτοπεποίθηση:

- “Καταλήγουμε επομένως στο συμπέρασμα, ύστερα από τη σειρά των επιχειρημάτων και των παραδειγμάτων που σας παρέθεσα, ότι η τρέχουσα υστερία που έχει καταλάβει τα Παγκόσμια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναφορικά με τις εμφανίσεις άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων στους ουρανούς του πλανήτη μας, τα λεγόμενα Α.Τ.ΙΑ ή UFO όπως τα αποκαλούν οι Αγγλοσάξονες γείτονές μας, δεν είναι κάτι ανεξήγητο, πρόσφατο ή ανησυχητικό. Αποτελεί απλά την διαχρονική εκδήλωση ενός πολιτιστικού φαινομένου του οποίου οι ρίζες φτάνουν βαθιά πίσω στο παρελθόν. Έχει κανείς κάποια ερώτηση να μου κάνει σε σχέση με αυτό το ζήτημα;”

Όπως ήταν αναμενόμενο, ένα ρεύμα ανησυχίας διέτρεξε το κοινό του. Ο διάσημος καθηγητής έπνιξε με δυσκολία ένα βαθύ χασμουρητό βαριεστημάρας. Κάθε φορά συνέβαινε το ίδιο ακριβώς πράγμα: Ύστερα από το συγκεκριμένο ερώτημα, πέρναγαν δέκα, δεκαπέντε το πολύ δευτερόλεπτα και μετά κάποιος ακροατής του που τύχαινε να είναι κάπως περισσότερο τολμηρός από τους υπόλοιπους, σήκωνε δειλά-δειλά το χεράκι του και έκανε κάποια κοινότοπη ερώτηση. Εννιά στις δέκα φορές ήταν ένας νεαρός άνδρας, πράγμα που φανέρωνε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι τα πατριαρχικά πρότυπα που διαμόρφωναν την σύγχρονη κοινωνία, φαινομενικά μόνο είχαν υποχωρήσει.

Πραγματικά, ένα χέρι σηκώθηκε και αμέσως μετά ακολούθησε το άτομο στο οποίο ανήκε.

Ο καθηγητής έσμιξε τα φρύδια του κάπως ξαφνιασμένος. Αυτή τη φορά υπήρχε μια εξαίρεση στον κανόνα. Αντίκρισε μια νεαρή κοπέλα, αρκετά ελκυστική, που ήταν ντυμένη με το επιμελώς ατημέλητο στυλ το οποίο αρέσκεται ν' ακολουθεί η νεολαία.

-”Παρακαλώ, σας ακούω,” της είπε με πατρικό ύφος.

Εκείνη, πήρε στα χέρια της το μικρόφωνο που της πρόσφερε ένας τεχνικός και μιλώντας ήρεμα αλλά θαρρετά, τον ρώτησε το εξής:

- “Θεωρείτε επομένως, σύμφωνα με όλα αυτά που μας είπατε, ότι οι αναφορές όλων αυτών των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι συνάντησαν πλάσματα από άλλους κόσμους, είναι στην καλύτερη περίπτωση ψευδαισθήσεις;”

- “Αυτό ακριβώς εννοώ,” της απάντησε κοφτά, “η πρόσφατη έξαρση του φαινομένου, αποτελεί μια φτωχή μεταμφίεση ενός πολιτιστικού στερεότυπου που κατά πάσα πιθανότητα, είναι τόσο παλαιό, όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος. Σε ολόκληρη τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας, υπήρξαν πάμπολλες αναφορές, με τη μορφή μύθων θρύλων και δοξασιών, που περιγράφουν τις σποραδικές επαφές ανθρώπων με μη ανθρώπινες διάνοιες. Στην εποχή μας ωστόσο, το φαινόμενο έχει υιοθετήσει έναν τεχνολογικό μανδύα, εξαιτίας του γεγονότος ότι η τεχνολογία είναι η κυρίαρχη κινητήρια δύναμη των σημερινών κοινωνιών. Έτσι λοιπόν, οι αρχαίοι θεοί και οι δαίμονες της μυθολογίας, οι νεράιδες και τα ξωτικά, άλλαξαν μεταμφίεση και μεταμορφώθηκαν σε υπέρ-ανεπτυγμένους τεχνολογικά εξωγήινους που έρχονται από το εξώτερο διάστημα με τα υπέρλαμπρα διαστημόπλοια τους για να μεταφέρουν μηνύματα στους ανθρώπους ή να τους υποβάλουν σε ασυνήθιστες εμπειρίες που τους μεταμορφώνουν και αλλάζουν την ψυχοσύνθεσή τους.”

- “Μα πως εξηγείτε το γεγονός ότι οι αφηγήσεις όλων αυτών των μαρτύρων, των επαφικών όπως αυτό-αποκαλούνται είναι τόσο όμοιες μεταξύ τους όσον αφορά τη δομή της εμπειρίας και τις περιγραφές των όντων με τα οποία ήρθαν σε επαφή;”

Ο καταξιωμένος καθηγητής ένιωσε ένα έντονο κύμα δυσαρέσκειας το οποίο κατάφερε με μεγάλη δυσκολία να καταπνίξει. Η πιτσιρίκα ήταν επίμονη. Ήταν ολοφάνερο ότι πίστευε σε όλες αυτές τις αηδίες για εξωγήινους και μάλλον ήταν και οπαδός όλων εκείνων των ανόητων θεωριών που μιλούσαν για παγκόσμιες συνωμοσίες συγκάλυψης του φαινομένου. Το ίντερνετ είχε ξεχειλίσει από δαύτες. Αλλά δυστυχώς, αυτό ήταν ένα από τα ρίσκα των διαλέξεων που ήταν ανοιχτές για το κοινό. Όλο και κάποιος βλαμμένος ή ανισόρροπος θα ξεχώριζε ανάμεσα στο πλήθος. Από τότε που είχε συμφωνήσει με το Πανεπιστήμιο Αθηνών να παρουσιάσει αυτή τη συγκεκριμένη ενότητα των διαλέξεων κοινωνικής ψυχολογίας, δεν είχε υπάρξει ούτε μια φορά που να μην είχε έρθει αντιμέτωπος με κάποια παρόμοια περίπτωση. Απλά είχε αρχίσει να γίνεται κουραστικό.